Met George McCrae, die in 1974 een wereldhit had met ‘Rock Your Baby’
George McCrae is per toeval disco’s eerste hitzanger geworden. Wegens gebrek aan succes hangt hij in de jaren ’70 zijn microfoon aan de wilgen en wordt full time manager van zijn vrouw Gwen (‘Keep the Fire Burning’). Als hij in de studio is bij producers en componisten Harry Casey en Richard Finn, zijn ze bezig met wat later KC & the Sunshine Band zou worden. Ze willen graag ‘Rock Your Baby’ zingen, maar de stem van Harry Casey is niet hoog genoeg. George suggereert dat zijn vrouw misschien wel geschikt is, maar kan haar op dat moment niet te pakken krijgen. Om de tijd te doden gaat hij zelf maar de demo inzingen van het nummer. Casey is enthousiast over de stem van McCrae en besluit direct de versie van George tot single te bombarderen.
Met Debby Sledge, de oudste van de zusjes Sister Sledge
Deze Amerikaanse muziekgroep uit Philadelphia werd opgericht in 1972. Sister Sledge bestaat uit vier zusters, Debbie (1954), Joni (1956 – 2017), Kim (1957) en Kathy (1959). Kathy verliet de band eind jaren tachtig. De groep is voornamelijk bekend van discohits als ‘We Are Family’, ‘He’s the Greatest Dancer’ en ‘Lost in Music’. Tegenwoordig treden zij op onder de naam Sledgendary. Debbi, dochter Camille, zoon David, Tanya Ti-et en Thaddeus maken er één funku family happening van. In 2023 dragen zij de boodschap uit dat niets groter is dan liefde. Dat met plezier in de muziek en verbondenheid de wereld in moet. Because … We Are Family!
Met Ferry Maat achter de DJ booth
Ferry was een goot voorbeeld voor mij. Bekend van de Soulshow die vorig jaar 50 jaar bestond. Ik mocht hem op Bonaire bezoeken en we hadden een geweldige avond. Over allerlei zaken gekletst maar we kwamen altijd weer op de muziek uit. Hoe kan het ook anders.
Overigens, ik mocht nergens aankomen, dus denk niet dat ik samen met hem gedraaid heb 😉
En met dit Stanford M1776 mixer moest ik het vroeger doen. Vijf kanalen (2 phono, 1 mic, 2 tape) en verder geen poespas. Wat deden DJ destijds? Niet lullen maar draaien! Lees hieronder het hele verhaal.
The DJ-years 1980-1981-1982
Tijdens de schooltijd (Serviam, “ik zal dienen”) de stad in en lunchen in Donkiesjot. Wie wou daar geen plaatjes draaien? Manfred Mann’s Earth Band, The Wild Romance, Supertramp. Ik heb het mogen doen.
En dan DJ worden in ’t Kelderke …. Dat moest een erebaantje zijn. En zo voelde het ook. Ik was toen net 18 geworden.
In de jaren 1980 tot halverwege 1982 dat ik op zaterdagavond draaide, waren de consumptiebonnen die je ervoor kreeg uit eigen beweging niet op te krijgen! Alleen voor enkelen was dat weggelegd. Maar vergis je niet, soms kreeg je ook voor verzoekplaatjes nog bonnen. Ik kreeg ze in elk geval nooit op, dus deelde ze ik ook weer uit aan vooral de (knappere) meisjes die zich het meest uitsloofden op de dansvloer.
Ik herinner me de bakken nog waarin de singletjes stonden. Van bak 44 en 45 heb ik destijds een selectie op cassette gezet. Dat waren ook zo’n beetje de laatste bakken waar ik mee gedraaid heb. En uiteraard een handvol maxisingles. Rose Royce, George Benson ‘Give Me The Night’, The BB and Q Band, wie kent ze niet?
DJ Norbert had altijd een enorme dorst in die warme kelder en was niet van het uitdelen van bonnen. Dat kon wel eens betekenen, dat we hem later op de avond van het mengpaneel af moeten tillen. Je zou kunnen zeggen dat hij wel opviel als hij eenmaal een glaasje ophad. De moeite die hij dan moest doen om zijn voeten ergens op die discobar te plaatsen, moet enorm zijn geweest. Ik heb me een keer laten vertellen dat hij keihard van die bar achterover was gevallen. Heeft hij nog geluk mee gehad; voorover zou hij op de dansvloer terecht zijn gekomen, en die lag een stuk lager … Ja, sommige DJ’s konden er wat van. Het zal niet voor niets geweest zijn dat er bouwlampen boven de discobar hingen.
Meestel kwam ik zo binnen rond de klok van kwart voor acht. Soms nam ik een cassettedeck mee. En extra cassettebandjes. Daar stond muziek op van de Amerikaanse zender BFBS (Brunssum) met de allerlaatste ‘hotte hits’. Die moesten het in NL nog gaan maken. Vette disco en soul.
Toch werd er niet altijd en niet de hele avond disco gedraaid. Kon niet en moest ook niet; de sociëteit was er voor iedereen, ook voor rockers. Nummers van Toto, Level42, Queen, Rolling Stones en alles wat dansbaar was.
We draaiden meestal met z’n tweeën op een avond. Wie er mocht beginnen, dat luisterde altijd nauw. Soms kwam je later op de avond beter uit met een bepaald genre muziek; wilde je slow draaien na 22:00 of disco tussen 21:00 en 22:00 uur? Goede afspraken maken en af en toe wat consumptiebonnen oversteken als genoegdoening. De plaatjes mooi in elkaar over laten lopen en zo weinig mogelijk lullen door die microfoon, dan was je een goede DJ. En dat je de drukte op de dansvloer bleef peilen. Iets minder druk, dan een beter nummer. Te druk? Een pluim voor jezelf!
En tussendoor als de andere DJ aan de beurt was, naar een rustig hoekje om een biertje te drinken. Ik herinner me, een pilsje was destijds 75 guldencentjes. Maar goed, de tijd ging sneller voorbij dan voorzien. Ik ging studeren in Nijmegen en elk weekend naar huis, dat ging nou eenmaal niet. Trouwens, als je ging studeren, dan zag je ineens een heel andere horizon opdoemen, namelijk die van het uitgaansleven van na 1.00 uur ’s nachts. Wat dat laatste betreft, die tijden, in pedagogisch opzicht was het een prima keuze dat ’t Kelderke op tijd sloot. Dat het daarna achter het belastingkantoor nog even door kon gaan, hebben ook velen geweten. De leus ‘Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker’ moet daar ontstaan zijn, ben ik van overtuigd.)
De omgang met de jeugd, de gemoedelijkheid, de verdraagzaamheid ….. we kunnen er in deze tijd gerust op terugkijken en mogelijk nog iets van leren.
‘t Kelderke blijft voor altijd in je herinnering: Shine On You Crazy Diamond!
WORDT VERVOLGD!